अभिमान .....!

घमण्ड त्यो भयङ्कर अग्नि
जसले माया र भरोसालाई
पलभरमै जलाएर राग बनाइदिन्छ !
अभिमान त्यो बिसालु काँडा
अरु माथि प्रहार गर्न खोज्दा ,

त्यसको निशाना मा आफै परी ,
चोटहरु सहना बाध्य बनाइदिन्छ !
तिमी .......,
सन्देहको धरातालमा उभिएर
मेरो माया ,
मेरो इमानादारितालाई ,
मेरो समर्पण
र मेरो बिश्बासहरुलाई कसरी नाप्न सक्छौ  ?
जबकी यी सब अपारदर्शी छन् ,
तिमी पारदर्शिताको गणना गर्दै
मेरो मायाको मुल्यांकन गरिहिड्छौ ...!
माया नाप्नालाई
सन्देहको झुलामा होइन ,
भोगाइको तराजुमा तौलिन सक्नु पर्छ ,
विस्वास र बिनम्रताको सागरमा
चुर्लुम्ब डुब्न सक्नु पर्छ ....!
अभिमानी बन्नु मुर्खता हो ,
अभिमानले तिमीलाई मात्र पतन गर्याउनेछ...,
अभिमानलाई साथसाथै लिइ हिड्यौ भने
त्यो दिन टाढा छैन ,
जब तिम्रो माया ,
तिम्रो मन ,
तिम्रो सहारा ,
तिम्रो आशा र सपनाहरु ,
तिम्रो विस्वास र भरोसाहरु
तिम्रो साथ त्यागेर टाढा जानलाई
....................बाध्य हुनेछन !
त्यो बेला तिमीसंग तिम्रो अभिमानसंगै
पश्चाताप , धिक्कारता र आसुहरुको नीर बाहेक
केही रहनेछैन ! केही हुनेछैन ......!